ζάλευκος

(7ος αι. π.Χ.). Νομοθέτης των Επιζεφυρίων Λοκρών της Κάτω Ιταλίας. Σύμφωνα με την παράδοση, συνδέεται με τον Πυθαγόρα, τον Λυκούργο και τον Χαρώνδα. Άλλοι θεωρούν ότι ήταν ο συγγραφέας της παλαιότερης γραπτής ελληνικής νομοθεσίας, η οποία ανάγεται στον 7ο αι. π.Χ. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ο Ζ. ήταν μυθολογική μορφή και, ειδικότερα, ηλιακή θεότητα που εξανθρωπίστηκε. Πολύ λίγα είναι γνωστά για τους νόμους του, οι οποίοι ήταν πολύ αυστηροί. Για παράδειγμα, θέσπιζαν την ανταπόδοση των ίσων και αναφέρονταν στη μοιχεία, στην πολυτέλεια των γυναικών και στις πολιτικές έριδες. Αξιοπερίεργος ήταν ο νόμος που όριζε ότι καθένας που θα πρότεινε την κατάργηση ή την τροποποίηση ενός οποιουδήποτε νόμου θα παρουσιαζόταν στη συνέλευση με μια θηλιά στον λαιμό, με την οποία θα θανατωνόταν, αν η πρότασή του δεν γινόταν τελικά δεκτή από το ακροατήριο.

* * *

ζάλευκος, -ον (Α)

πολύ λευκός, κατάλευκος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ζα-* + λευκός].